Κατά το σχολικό έτος 2019 – 2020, οι μαθητές του Ε1, συμμετείχαν στο πρόγραμμα Erasmus+ ΚΑ2 με θέμα “ Ιδεατή πόλη”, έχοντας βασικό τους στόχο να αναδειχθεί η εξέλιξη του τρόπου επικοινωνίας των ανθρώπων από την εποχή του μπαρόκ μέχρι τις μέρες μας, αλλά και η εν δυνάμει εξέλιξη του παρόντος τρόπου επικοινωνίας στο μέλλον.
Σημείο εκκίνησης για την προσέγγιση του θέματος της επικοινωνίας και την εμβάθυνση σε αυτό υπήρξε ο ανεμόμυλος, ο οποίος σε παλαιότερες δεκαετίες αποτελούσε «κοινωνικό κέντρο». Δεν ήταν τυχαίο το πολλοί άνθρωποι επέλεγαν τον ανεμόμυλο ως σημείο συνάντησης, όπου συζητούσαν θέματα της καθημερινότητάς τους, ανέπτυσσαν καινούργιες φιλίες και έφταναν στο σημείο να ενώνουν μέχρι και τις ζωές τους με τα δεσμά του γάμου.
Βασικό εκπαιδευτικό μέσο εμβάθυνσης στο συγκεκριμένο θέμα αποτέλεσαν συγκεκριμένα έργα τέχνης με θέμα τον ανεμόμυλο. Πιο συγκεκριμένα, αξιοποιήθηκε αρχικά το έργο του Vincent Van Gogh “Three Figures Near a Canal with Windmill”, 1883, με βασικό μας ερώτημα «Τι σκέφτεστε για τις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των ανθρώπων με σημείο αναφοράς τον ανεμόμυλο;». Στη συνέχεια, επεξεργαστήκαμε τον πίνακα του Monet “The Windmill, Amsterdam” 1874. Οι μαθητές παρατηρώντας το έργο τέχνης, έγραψαν τρεις διαφορετικές ιστορίες με βασικό στοιχείο αναφοράς το συγκεκριμένο έργο τέχνης. Στην πρώτη ιστορία, σημείο εκκίνησης αυτής υπήρξε ο συγκεκριμένος πίνακας. Στη δεύτερη ιστορία, ο συγκεκριμένος πίνακας αποτελούσε το μέσο της ιστορίας τους. Η τρίτη ιστορία κατέληγε στο συγκεκριμένο έργο τέχνης. Αξίζει να σημειώσουμε ότι οι μαθητές και οι μαθήτριες και στις τρεις ιστορίες εστίασαν στις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των ανθρώπων με σημείο αναφοράς τον ανεμόμυλο. Στη συνέχεια σύγκριναν το συγκεκριμένο έργο τέχνης με αυτό του Van Gogh και κατέληξαν ότι σε μια παλαιότερη εποχή ο ανεμόμυλος αποτελούσε το κέντρο επικοινωνίας των ανθρώπων, ενώ με την πάροδο του χρόνου, έδωσε τη θέση του στα καφενεία, για να φτάσουμε στις μέρες μας να επικοινωνούμε μέσω της χρήσης τεχνολογικών μέσων, όπως αυτών των κοινωνικών δικτύων.
Παράλληλα οι μαθητές και οι μαθήτριες κατασκεύασαν τους δικούς τους ανεμόμυλους του παρελθόντος, χρησιμοποιώντας χαρτόνια και άλλα υλικά κατασκευής αυτών. Επίσης, σχεδίασαν χάρτες παραγωγής προϊόντων που παράγονται από τους ανεμόμυλους, σημειώνοντας τις περιοχές που λειτουργούσαν οι ανεμόμυλοι στη χώρα μας. Τέλος, παρουσίασαν το εσωτερικό των ανεμόμυλων και τον τρόπο λειτουργίας του. Στο σημείο αυτό παρατήρησαν ότι λόγω της χρονοβόρας διαδικασίας που ακολουθούνταν προκειμένου να παραχθούν τα διάφορα προϊόντα, ήταν λογικό να αναπτυχθεί η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων που περίμεναν εκεί επί ώρες.
Στο μάθημα των Εικαστικών, αρχικά οι μαθητές ασχολήθηκαν με το θέμα του ανεμόμυλου , αλλά από διαφορετική οπτική γωνία. Έχοντας στο μυαλό όλα τα παραπάνω, θέλησαν να επεκτείνουν τη “διάρκεια” ζωής του ανεμόμυλου στο μέλλον μέσα σε μια ιδεατή πόλη.
Ποια λοιπόν θα ήταν η χρήση του; Θα συνεχίσουμε να χρησιμοποιούμε τα ίδια υλικά ως προς την κατασκευή του; Μήπως θα έπρεπε να σκεφτούμε και το περιβάλλον; Σε αυτά τα ερωτήματα απάντησαν τα παιδιά και ο καθένας σχεδίασε το δικό του ανεμόμυλο. Έχοντας στο μυαλό τους μια φουτουριστική ματιά όπου όλα είναι ιδανικά, χρωμάτισαν το φόντο τους πολύχρωμο και με έντονα χρώματα, θέλοντας έτσι να αποδώσουν τον ιδανικό για εκείνα περιβάλλοντα χώρο που θα ζούσαν. Χωρίζοντας το χαρτί τους νοητά , κάθετα στη μέση , από τη μια πλευρά απέδωσαν το παρελθόν και από την άλλη το μέλλον. Στη συνέχεια κατασκεύασαν ανεμόμυλους από ανακυκλώσιμα υλικά και μέσα από την παρουσίασή τους έκαναν συγκεκριμένα σχόλια σχετικά με τα υλικά που ήταν κατασκευασμένοι αλλά και με τη χρησιμότητα και χρηστικότητά τους.
