Πόσο άραγε υφίσταται ο αλτρουισμός στη σύγχρονη κοινωνία;

Επίφαση αλληλοβοήθειας ή πραγματικότητα;

Πώς φανταζόμαστε την κοινωνία που θέλουμε να ζήσουμε;

Ένα τραγούδι που περιγράφει τη μοναξιά που βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος, αποτέλεσε το αντικείμενο του επόμενου βήματός μας, όσον αφορά τη σκιαγράφηση της ιδεατής πόλης που θέλουμε να ζήσουμε.Αυτό το τραγούδι ήταν το ‘‘Άνθρωποι μονάχοι”, σε στίχους του Γιάννη Καλαμίτση.

Με τη βοήθεια της μουσικού μας, Ρίκας Μακρίδη, προσθέσαμε στίχους όπου δείχνουν την παρέμβασή μας στα πράγματα, προσπαθώντας να ξεπεράσουμε τα εμπόδια της μοναξιάς και της απογοήτευσης μέσα από την αλληλεγγύη και την κοινωνική ευαισθησία. Έτσι το χαμόγελο επιστρέφει στα χείλη των ανθρώπων και αυτών που δέχονται τη βοήθεια και αυτών που την προσφέρουν.

Γιατί “η χαρά του να δίνεις, είναι μεγαλύτερη απ’εκείνη του να παίρνεις”.